This Week In Revision #18
Een potje zwerkbal in Portugal, altijd leuk!
This Week In Revision
Hola! Het is helaas weer een sombere zondag als we kijken naar het weer, maar hopelijk maakt dat voor je humeur verder niks uit. We hebben weer een aantal mooie artikelen voor je klaarstaan waarmee we je aan het denken willen zetten. Waar moet je dan aan denken?
Hoe Cedra in Portugal dacht een potje zwerkbal te gaan spelen
De oorlogen op de wereld waar niemand iets van ziet
Wat kan Nederland van Amerika leren op het gebied van sport?
Aan het eind van de nieuwsbrief hebben we zoals elke week een reeks aan interessante artikelen, podcasts, evenementen én muziek die we met jullie willen delen.
Voor nu wensen we je alvast veel leesplezier!
Harry Potter goes Braga
Cedra van Erp
Spelletjes spelen is niet mijn sterkste punt, dat is het ook nooit geweest. Balspellen al helemaal niet. Ik zag dus een beetje op tegen vorige week zaterdag, aangezien ik ‘s avonds het spel ‘quidditch’ zou gaan spelen tegen 300 andere studenten. ‘Quidditch?’ Ja quidditch, oftewel zwerkbal, dat spel uit Harry Potter met vliegende bezems enzovoorts. Het Erasmus Student Network organiseerde namelijk een avond in Harry Potter thema. Om elf uur ‘s avonds vertrokken we met de trein naar Braga, om daar quidditch te spelen en vervolgens richting de club te vertrekken. Strakke planning, niet?
Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit een enorme Harry Potter freak ben geweest, maar als je dit wel bent zit je in Porto goed. Tussen 1991 en 1993 woonde J.K. Rowling in Porto en raakte ze geïnspireerd om de boekenreeks te schrijven. Niet gek dus dat er een studentenfeestje in dit thema voorbijkwam. Wel vroeg ik me af waar ze de vliegende bezems vandaan zouden toveren, maar goed, daar kwam ik vanzelf achter.
We verzamelden ons op het prachtige station in Porto, waar we onze bandjes aangereikt kregen. Ik behoorde tot het huis ‘Slytherin’. Eenmaal in de trein liepen er een paar slechte versies van Harry Potter rond die potions uitdeelde: een mixdrank waarvan ik niet geloof dat deze hetzelfde smaakte als de potions uit de film. Je kunt je wel voorstellen dat zo’n trein vol studenten en drank op een gegeven moment luidruchtig wordt, ik had dan ook medelijden toen er een ouder koppel halverwege de rit instapte. Volgens mij hadden zij de eerste tien minuten ook medelijden met zichzelf, maar daarna stonden ze alle twee tevreden met een glas sangria om zich heen te kijken. Er was inderdaad genoeg te zien.
Na een rit van zo’n anderhalf uur kwamen we dan eindelijk aan. Hier zou het gaan gebeuren. De bezems had ik nog niet gespot... Maar we moesten ons natuurlijk eerst verzamelen bij het juiste huis, Slytherin in mijn geval. Daar liep ik vooral dronken studenten en grote flessen met mixdrank tegen het lijf, nog geen zwerkbal gezien (gelukkig). Na een tijdje begonnen de ‘leiders’ van onze huizen ineens te roepen. ‘Faster! Faster!’ Nog steeds geen bezems. Wel een aantal studenten die de potions naar achter werkten alsof het limonade was. Terwijl de flessen drank leger raakten begonnen de studenten eromheen steeds harder te roepen. Dat was dus quidditch.
Niet helemaal het spel wat ik verwacht had, maar beter dan een balspel. Vanaf de zijlijn keek ik toe hoe het stereotype student onder peer-pressure in mijn mede-Slytherins naar bovenkwam. Alhoewel het voor de Harry Potter diehards een teleurstelling was dat de bezems (en eigenlijk het gehele idee van quidditch) ontbraken, vond ik het prima. Fijn leedvermaak, en geen kans op vliegende voorwerpen in mijn gezicht.
Vijf plekken in Porto waar je Harry tegenkomt | Mocht je vergeten zijn wat quidditch is
Het is oorlog maar niemand die het ziet
Freek Caron
‘Een gewapende strijd tussen volkeren of staten’ - dat is de definitie van een oorlog. Als je denkt aan een oorlog zie je soldaten met geweren, tanks, helikopters en grote raketten voor je. Wat niet veel mensen realiseren is dat er de afgelopen tien tot twintig jaar een constante oorlog aan de gang is, alleen kunnen we die niet zien. Nederland bemoeit zich met Rusland, de Chinezen met Amerika en Israël met Iran. Dat doen zij nagenoeg elke dag via de digitale wegen, maar niemand die het ziet.
Ik las het boek van Huib Modderkolk, een onderzoeksjournalist die zich meerdere jaren in de wereld van cyber-oorlog heeft gestort. Wat begon bij een onschuldig onderzoek voor een artikel bleek al snel een erg complex onderzoek te worden dat jaren van Huibs leven zou overnemen. Het knappe van het boek is dat alle complexe materie heel helder en begrijpelijk wordt omschreven, en ook zonder enige technische achtergrond te begrijpen is. Ik zal even een voorbeeld geven wat er in het boek wordt beschreven:
Als je op het internet bezig bent en je ziet linksboven een klein slotje staan voor de URL van je adres, kun je er vanuit gaan dat je op een veilige website bent. Deze goedkeuring van de website heet een SSL-certificaat die alleen wordt uitgegeven door een aantal partijen over de hele wereld. In de jonge jaren van het internet ging een groot deel van deze certificaten via het Nederlandse bedrijf DigiNotar. Als je een certificaat wilde bemachtigen stuurde je een verzoek naar het bedrijf en een van de werknemers kon dit dan goedkeuren. Het bedrijf nam de online en offline veiligheid erg serieus aangezien het in een gevoelige positie zat. Je wilt niet dat de certificaten aan de verkeerde sites worden gegeven.
Voor het goedkeuren van een certificaat moesten de werknemers bij een specifieke computer zijn op het kantoor in een zwaar beveiligde ruimte. Gezichtsherkenning, wachtwoorden en een vingerscan kwamen allemaal te pas voordat het certificaat kon worden uitgegeven. Het ging jaren goed, totdat er opeens hackers aan de wandel gingen met de certificaten. Ze kregen het voor elkaar om .google certificaten te bemachtigen en konden zo miljoenen mensen oplichten aangezien zij zich voor deden als Google. Wat bleek nou, door luiheid van de werknemers konden de hackers binnenkomen. Ze hadden een netwerkkabel getrokken van de zwaar beveiligde computer naar een niet beveiligde computer op het kantoor, dat scheelde tijd.
Verder in het boek wordt beschreven hoe een virus met Russische afkomst heel Oekraïne plat heeft gelegd, maar daarmee ook de Rotterdamse haven, en het transportbedrijf Maersk. Hoe de Nederlandse geheime dienst jaren mee kon kijken bij Russische hackersgroepen en hoe Israël in samenwerking met Amerika een offensief tegen Iran begon. Het is een heel indrukwekkend boek wat je heel erg aan het denken zet over wat er allemaal gebeurd wat wij niet zien. Dagelijks zijn er duizenden digitale aanvallen door overheden, maar ook door individuele hackers. Hetgeen wat ik ervan heb geleerd is om vooral je digitale veiligheid serieus te nemen. “Maar ik heb toch niks te verbergen”, dat heb je wel, geloof me.
Link naar het boek | Huib Modderkolk die een lezing geeft over het boek | Link naar het boek “Je hebt wel iets te verbergen” | Een lijst met tips om vandaag nog veiliger te internetten.
Hoe kunnen we sport in Nederland leuker maken?
Freek Caron
Ik was laatst aanwezig bij een wedstrijd van een van de beste voetbalclubs van Nederland: NEC. Na een bloedstollende eerste helft was het tijd voor de rust. De spelers gingen van het veld en een groepje van vier jongens stapte het veld op voor een spelletje latje trappen. Degene die als eerst de lat zou raken kreeg maar liefst 200 euro. In het publiek keek er niemand heel aandachtig, maar de winnaar ging wel mooi naar huis met 200 euro. Toen keek ik naar een willekeurige wedstrijd Amerikaans basketbal waar een fan 20.000 dollar won door vanaf de middellijn in de basket te gooien. Dat zette me aan het denken: waarom draait het in Nederland puur om het sporten?
Nederland staat bekend als een nuchter land, waarom zouden we tijd verspillen aan allerlei onnodige spelletjes als niemand daar behoefte aan heeft? In de Verenigde Staten denken ze daar heel anders over. Bij iedere wedstrijd zie je de welbekende kisscam, de hordes cheerleaders die het veld op springen en de grote bedragen die fans kunnen winnen. En dan zijn er ook nog de grote shows zoals de Super Bowl en het NBA All-star weekend, waar de grootste artiesten komen optreden en het hele land meekijkt. Amerika is natuurlijk een groter land, maar als we de cijfers erbij pakken zul je versteld staan.
Iedere professionele competitie brengt geld op, dat is natuurlijk geen verrassing. Sponsordeals, televisierechten, kaartverkoop, noem het maar op. Hieronder een klein overzicht om de proporties van bepaalde competities te kunnen begrijpen:
NFL (American Football) - 11,4 miljard euro - Verenigde Staten
MLB (Honkbal) - 9,2 miljard euro - Verenigde Staten & Canada
Premier League (Voetbal) - 6,5 miljard euro - Engeland & Wales
NBA (Basketbal) - 6,2 miljard euro - Verenigde Staten & Canada
La Liga (Voetbal) - 4,4 miljard euro - Spanje
En dan hebben we de Nederlandse voetbalcompetitie, de Eredivisie met een omzet van 505 miljoen euro. Dat is wel een flink verschil, laat staan als we kijken naar de salarissen van de spelers. Het succes van een voetbalclub als Ajax in de Champion’s League laat zien dat er veel potentie is. Maar, als het succes er dan is gaan de sterspelers direct naar andere, meer winstgevende, competities zoals La Liga of de Premier League. Is het dan een kwestie van geld, dat er daarom geen spelletjes worden gedaan in Nederland, of ligt het ergens anders?
Ik moet dit stuk helaas afsluiten zonder conclusie. Ik weet het niet. Persoonlijk denk ik dat wij Nederlands te nuchter zijn voor dit soort spelletjes. “10.000 euro voor het raken van de lat, ga maar gewoon werken!”, zou de reactie zijn gok ik. Het draait hier om de sport, niet om alle poespas eromheen. Wel pleit ik voor een all-stars weekend. De top van het Nederlandse voetbal die voor de lol twee sterrenteams vormen en zo een wedstrijd tegen elkaar spelen, plus een wedstrijd met bekende Nederlanders en nog allerlei andere spellen. De opbrengst gaat vervolgens naar het goede doel, dat lijkt me top. Kent er iemand toevallig de directeur van de KNVB, dan zal ik het eens voorstellen!
Recap van het NBA-Allstar weekend | Een lijstje met allerlei spelletjes tijdens sportwedstrijden in Amerika | Het voetbalteam met bekende Nederlanders…
Wat we ook nog graag met je willen delen
Artikelen
In Rotterdam krijg je nu 2500 boete als je kind met een mes op zak loopt
Duizenden Surinamers in protest tegen hun president Bouterse
Milieu-activisme begint steeds meer op een soort religie te lijken
Deze kunstenaar tekent naakte figuren op gedumpte matrassen
De voetballer Marega laat heel Portugal in de spiegel kijken
Daklozen slapen steeds regelmatiger op begraafplaatsen
Het toerisme voor de ruimtereizen wordt steeds populairder, maar wat kost het?
De man die euthanasie wilde maar uiteindelijk toch weer beter werd.
Het trieste verhaal van een social-media ster die door haar broer werd gewurgd
Waarom is het minimalisme vandaag de dag zo populair?
Podcasts
In gesprek met de CEO van AFAS - het bedrijf dat 4 miljoen Nederlanders betaald.
Yous & Yay in gesprek met Kees van Kooten - die van Kooten & de Bie
Interessante evenementen
Urban Arts zet aan tot criminaliteit - 27 februari, 2020 | New Metropolis Zuidoost, Amsterdam
Fresh Feedback Nights, ontmoet founders van start-ups - 27 februari, 2020 | Incubator Utrecht
De staat van het internet - 27 februari, 2020 | Openbare Bibliotheek, Amsterdam
Muziek
De 5 albums en tracks van de afgelopen week volgens muziekblad oor
Nieuwe single van Thundercat - Dragonball Durag
Nieuwe single van Jordan Rakei & Common - Signs
Tot de volgende week!
Het was weer een mooie week, maar niet voor iedereen. Gisteravond verloor wereldkampioen zwaargewicht boksen Deontay Wilder zijn eerste wedstrijd tegen Tyson Fury de ‘Gypsy King’ in een indrukwekkend gevecht. Die zal niet al te lekker wakker worden vandaag, maar hopelijk heb jij een heerlijk weekend gehad. Alvast een fijne week toegewenst, maak er wat spectaculairs van! Tot de volgende.