This Week In Revision #25
Maak kennis met onze nieuwe schrijfster: Jonne Telkamp!
This Week In Revision
Hola! Fijn Paasfeest iedereen. Pak er een lekker paaseitje bij onder het genot van je wekelijkse nieuwsbrief. Deze week maak je kennis met onze nieuwe schrijfster Jonne, zij staat te trappelen om jullie te verblijden met haar artikelen. Daarnaast hebben we voor je in petto:
De debuutroman van Nijmeegs schrijver David Steenmeijer
Wat schuilt er achter een kunstroof?
Verveling is gezond!
Aan het eind van de nieuwsbrief hebben we zoals elke week een hele reeks aan interessante artikelen, podcasts én muziek die we met jullie willen delen. Normaal gesproken delen we ook interessante evenementen, maar aangezien iedereen beter binnen kan blijven houden we het nu bij filmtips en quarantaine-activiteiten! Daarnaast delen we graag onze nieuwe Facebook- en LinkedIn-pagina met jullie, en vergeet ook onze Instagram niet te checken.
Voor nu wensen we je alvast veel leesplezier.
Get to know: Jonne Telkamp
Jonne Telkamp
Dag liebe Leute, mijn naam is Jonne Telkamp. Ik ben een 21-jarige geboren en getogen Nimweegse. Met pien in’t hert heb ik mijn geboortestad aan het begin van mijn studententijd moeten verruilen voor de zogeheten Parel van het Zuiden: Breda. Onder het mom van ‘uitstel van executie’ wat betreft een échte studiekeuze, begon ik hier destijds aan de opleiding International Media and Entertainment Management.
Vrij snel was ik overtuigd dat ik, als regelnicht in hart en nieren, een geboren productieleider zou zijn. Twee collegejaren en een stage verder blijkt niets minder waar: productie is niks voor mij. Gelukkig ben ik het spoor niet helemaal bijster geraakt. Tijdens het zwoegen voor mijn creative writing opdrachten – waar op mijn school ook studiepunten mee te behalen vallen – is de vonk tussen mij en het geschreven woord overgeslagen. De komende tijd ben ik van plan deze ontluikende liefde verder aan te wakkeren door met enige regelmaat mijn bijdrage te leveren aan de nieuwsbrief van Revision.
Tot lezens!
Een nieuw Nijmeegs geluid in de literaire wereld: Victor van David Steenmeijer
Freek Caron
Een onschuldige jongen uit Nijmegen leert per toeval een Amsterdamse DJ kennen. Plots waant hij zichzelf in de diepste krochten van het nachtleven met alles wat daarbij komt kijken: drank, drugs en dames. Dit is het verhaal van Victor, de hoofdpersoon in de debuutroman van de 23-jarige David Steenmeijer.
In mijn korte tijd op het Stedelijk Gymnasium leerde ik een boel interessante mensen kennen. Eén daarvan was David: een allemansvriend die niet al te serieus was, maar toch moeiteloos door het schoolsysteem fietste. Nijmegen is niet groot, maar toch zag of sprak ik de beste man jaren niet. Tot ik opeens hoorde dat zijn debuutroman zou verschijnen. Een gevoel van trots ging en de noodzaak om de wereld te vertellen over zijn werk gingen door me heen. Dus stelde ik David wat vragen.
Gefeliciteerd met je boek! Indrukwekkend op zo'n leeftijd, of vind je zelf van niet?
Thanks kerel! Hm, tja, als je naar het literaire klimaat kijkt is 23 jaar jong voor het uitbrengen van een debuutroman. In die zin snap ik ergens wel dat zoiets dan als indrukwekkend gezien kan worden, maar zo kijk ik er niet naar. Ik heb de roman geschreven vanuit een bepaalde urgentie: ik vond/vind dat er op literair gebied te weinig wordt geschreven en gepubliceerd voor en door mensen van mijn generatie. Ondertussen wordt er wel aan de lopende band geklaagd over de ‘ontlezing’ binnen deze bevolkingsgroep. Dat is de reden dat ik de pen heb opgepakt: jongeren weer lekker maken voor literatuur. Schrijven met dit oogmerk betekent dat je moet weten wat er speelt in deze generatie – je moet er onderdeel van zijn.
Dus om terug te komen op je vraag: ik had ook niet veel ouder moeten zijn, haha. En als mensen me dan een compliment als ‘Indrukwekkend, op zo’n leeftijd’ toedichten, dan ben ik alleen maar gevleid.
Vanwege de huidige omstandigheden was er een virtuele boekpresentatie
Hoe lang heb je over het boek gedaan, en waar heb je het geschreven?
Pfoe, grosso modo: drie jaar. Ik ben serieus met het boek aan de slag gegaan na het eerste jaar van mijn studie psychologie. Sinds dat moment was het dagelijkse kost om overdag te studeren en ’s avonds een poging om nog een paar mooie zinnetjes eruit te persen.
Waar ik heb geschreven? Veel thuis, in m’n appartement. Hier en daar nog lekker de ‘hipster-way’ in een koffiebarretje. En, o ja, veelal in de trein. Na pak ’m beet een half jaar nadat ik aan mijn boek begon, gebeurde er iets waardoor ik genoodzaakt was geregeld bij mijn zus in Utrecht langs te gaan. Die treinreizen heb ik ten volste benut. Daarbij vind ik schrijven in de trein erg lekker. Al die mensen die de coupé passeren, daar put ik inspiratie uit. Aanrader voor auteurs die kampen met een writer’s block!
Was je altijd nuchter tijdens het schrijven, of kwam er ook wel eens inspiratie vanuit hogere sferen?
Haha, gezien de thematiek en het decor van mijn boek zou je dat kunnen denken. Ik heb sowieso het idee dat men een romantisch beeld heeft van schrijven onder invloed. Maar als ik iets geleerd heb van schrijven met een slok op, is het wel dat dit mijn taligheid niet ten goede komt. Schrijven na het roken van een stickie heb ik ook weleens geprobeerd, maar dat verliep (zoals je je wel kunt voorstellen) allemaal erg traag. Bovendien betrapte ik mezelf erop dat ik in skaffa toestand super onzeker werd over passages waar ik nuchter tevreden over was. Ook geen succes dus.
Nu is het wel zo dat ik meerdere keren op ideeën ben gekomen terwijl ik, laten we zeggen, een avondje ‘de druk van de ketel aan het halen’ was. Meestal noteerde ik die ideeën dan vlug in een paar zinnetjes of steekwoorden op mijn telefoon. Dit heeft overigens vaak cryptische verhaaltjes opgeleverd die ik de volgende dag niet altijd wist te ontcijferen.
Brak schrijven heeft gek genoeg wel vaak resultaat opgeleverd. Misschien is dit placebo, want ik hoorde schrijver A.F.T.H. van der Heijden een keer zeggen dat het uitgedroogde katerbrein alle inspiratie waardoor we worden omringd als een spons opzuigt. Bij mij werkt het in ieder geval! Kleine kanttekening: de voorwaarden voor degelijk schrijven als ik brak ben, zijn de volgende twee: niet dusdanig vercrackt dat het laptopscherm me duizelig maakt én op zijn minst een paar uurtjes slaap achter de kiezen. Onthoud dat goed, kinders!
Wanneer had je door dat het menens was, dat het boek echt gepubliceerd ging worden?
Na een jaar of zo werd het (toen nog prille) manuscript opgepikt door een literair agent. Toen wist ik dat ik iets in handen had. Uiteindelijk ben ik mijn eigen weg gegaan en heb ik nog dik een jaar aan het manuscript gesleuteld. Het kon allemaal veel beter. Dit heeft geleid tot de contracttekening bij uitgeverij Wereldbibliotheek. Toen wist ik dat het menens was ja!
En, schrijf je volgend jaar het Boekenweekgeschenk?
Laten we hopen van niet. Ik heb nog heel wat te leren... De beurten voor het Boekenweekgeschenk zijn de aankomende jaren aan andere, veel grotere schrijvers dan ik! Ik raad iedereen aan om het boek aan te schaffen en daarmee verrijk je niet alleen jezelf. Je support (jonge) schrijvers in een niche waar weinig over wordt geschreven en als je het echt goed doet, steun je de lokale boekhandelaar. Hieronder een lijstje met plekken waar het boek te koop is:
Nijmegen: Dekker v.d. Vegt boekverkopers of Boekhandel Roelants Amsterdam: De Nieuwe Boekhandell ; Athenaeum Boekhandel & Nieuwscentrum Utrecht: Broese boekverkopers en Boekhandel Erven J. Bijleveld Eindhoven: Boekhandel Van Piere Rotterdam: Donner en Boekhandel v/h Van Gennep Den Haag: Paagman
David Steenmeijer studeert psychologie en zijn debuutroman Victor verscheen deze maand bij uitgeverij Wereldbibliotheek.
Kan ik met een van Gogh betalen?
Robin Bosch
In de vroege ochtend van 30 maart jongstleden, ramden een aantal kunstdieven de glazen deur van museum Singer Laren in Laren aan gort en gingen ervandoor met een van Gogh. De Lentetuin uit 1884. De dieven lieten een museumdirecteur zitten met schade, woede en wanhoop en vertrokken met een kunstwerk van een enorme waarde. Kunstroof is een belachelijk lucratieve business. Tenminste, als je het goed doet.
De waarde van De lentetuin, de pastorietuin te Nuenen in het voorjaar, mag op last van de politie en de almachtige verzekering niet worden vrijgegeven. Dat kunstroof een lucratieve business is blijkt wel uit het volgende bericht uit 1988:
‘Drie schilderijen, van onder meer Vincent van Gogh, werden gestolen uit het Stedelijk Museum. Het gaat om de werken Anjelieren, Bouteilles et Pommes en La maison du maitre Adam Billaud. De waarde van de drie schilderijen wordt geschat op 9 tot 11 miljoen euro’
9 tot 11 miljoen euro! Dat brengt mij bij het volgende besef: deze roof vond plaats in 1988, maar het is een fenomeen dat natuurlijk zo oud is als de weg naar Rome. Met zijn hoogtijdagen waarschijnlijk tijdens de Holocaust. Zo had Hitler in de herfst van zijn machtsperiode nog één grote droom: het bouwen van een wereldberoemd museum dat de rest met gemak zou overtreffen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verzamelde hij een kwart van alle Europese kunst Op legale en illegale wijze.
In de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog was de Nederlandse overheid druk met het terughalen van uit Nederland geroofde kunstwerken. Nog steeds zijn er tal van stukken verdwenen of hebben zij geen rechtmatige eigenaar. Geloof het of niet, maar er zijn genoeg musea met schilderijen in hun collectie waarvan zij geen idee hebben wie de rechtmatige eigenaar is. Dus, hangt er een eigendom van jou in het Rijks? Bel de Restitutiecommissie! Hier kan je nog altijd terecht kan met je vragen, tips en schilderijen.
Waarom zou je kunstroven?
In het geval van Hitler zijn droom is kunstroof misschien voor de hand liggend. Maar in het geval van De lentetuin ligt dit anders. Schilderijen worden vrijwel nooit op bestelling geroofd. Wie koopt dit in ‘s Heeren Naam van je over? Het blijkt dat kunstdieven vrijwel altijd een van deze drie motieven hebben:
Dieven stelen het werk om terug te verkopen aan het museum.
Dieven gebruiken een schilderij als betaalmiddel in de onderwereld.
Dieven verstoppen het schilderij, en gebruiken het ooit als ruilmiddel voor strafvermindering. Een soort verzekering.
Inspirerend thema
Dat kunstdieven als die van het Singer Laren tot de verbeelding spreken blijkt uit alle films, boeken en verhalen die er over kunstroof te vinden zijn. Het beste (naar mijn bescheiden mening) zet ik hier voor je op een rij. Zo leer je alles over kunstroof en reken jij je volgende aankoop op het darkweb misschien wel af met een van Gogh.
De grootste kunstroof ooit: dit is het mysterie.
Rechercheurs blikken terug op het onderzoek naar de grootste kunstroof in de vaderlandse geschiedenis.
American Animals: vier dudes zien hun leven als een film en doen een poging tot kunstroof.
Een fantastisch verhaal over kunstdieven die vijf schilderijen (in 1979 gestolen) weer te koop aanbieden voor vijf miljoen euro, aan de gemeente waar de schilderijen van gestolen zijn.
A woman in Gold: een Joodse vluchteling en een jonge advocaat gaan de strijd aan om vijf schilderijen van Gustav Klimt die tijdens de Tweede Wereldoorlog geroofd zijn.
Verveling verwondert
Cedra van Erp
‘Onaangenaam gevoel van leegte zodat de tijd lang lijkt’, dat beschrijft mijn huidige gemoedstoestand perfect. Al tien minuten lang staar ik gefrustreerd naar mijn telefoon, maar die komt helaas niet met een oplossing. Ik verveel me stierlijk en voel me net weer het 8-jarige kind dat aan haar moeders mouw hangt en heel hard ‘Mama ik verveeel me’ jengelt. Helaas, mama is er niet en mijn huisgenoten kunnen het denk ik niet waarderen als ik bij ze kom jengelen. Dus tijd om mezelf op een andere manier te entertainen… Of is dat niet nodig?
Vroeger ging ik mijn zusjes lastigvallen of met speelgoed aan de slag, nu tover ik mijn telefoon tevoorschijn als ik me verveel. Hoewel ik dat probeer te vermijden, is de verleiding groot. Filosoof Schnitzler schreef hierover in zijn boek Het Digitale Proletariaat en legt uit dat digitalisering geen ruimte lijkt te bieden voor verveling. Maar schijn bedriegt, stelt hij; we zien onze smartphones niet als een oplossing voor verveling, door digitalisering hebben we niet meer door dat we ons vervelen. ‘…de verveling is ondergronds gegaan. Ze is zo diep en tegelijk zo alledaags geworden dat we haar nauwelijks nog herkennen.’ Daar worden we onverschillig van, en dat is niet de bedoeling.
Ook al is het geen prettig gevoel, het is belangrijk om verveling te herkennen. Het heeft namelijk een functie:
‘Verveling treedt op wanneer je activiteit niet voldoet aan een natuurlijke behoefte aan prikkels. Dat is een signaal, denkt Van Tilburg, om jezelf uit een zinloze routine te halen.’
Als je verveling niet opmerkt en achteloos naar je schermpje blijft staren, pik je dat signaal niet op. Je ziet het onderscheid tussen zinvolle en zinloze activiteiten niet meer. Dat is zonde. Probeer het gevoel niet gelijk uit de weg te gaan door weer eindeloos op Instagram te scrollen, maar sta er even bij stil. Dat levert namelijk mooie dingen op.
Op zoek gaan naar verveling is niet nodig, maar het toelaten kan geen kwaad. ‘Verveling is de betoverende vogel die het ei van ervaring uitbroedt’ – aldus filosoof Walter Benjamin. Dit citaat uit Schnitzler’s boek slaat de spijker op z’n kop. Als je niet gelijk naar je telefoon grijpt en de verveling aanvaard, zal je creatieve oplossingen gaan bedenken om uit die verveling te stappen. Je hebt namelijk geen prikkels meer van buitenaf die het gevoel ‘oplossen’ en daarom kun je je fantasie de vrije loop laten gaan. Onderzoekster Sandi Mann:
‘Blijkbaar gaat een verveeld brein zo hard op zoek naar prikkels dat er vanzelf creatieve gedachten opkomen’.
Dus, ben je net als ik een verwende student die deze dagen niet meer weet wat ‘ie met z’n vrije tijd moet? Geen zorgen. Het is oké om je te vervelen, maar laat je digitale vriend even liggen. Wie weet stuit je dan op vindingrijke ideeën, waarvan je niet wist dat je ze in je had.
Nog niet verveeld geraakt na dit artikel? Hier lees je meer over (de positieve gevolgen van) verveling:
Een ode aan de verveling, door de Volkskrant | Je af en toe vervelen is goed voor je | Een psychologische kijk op verveling
Wat we ook nog graag met je willen delen
Artikelen
Racisme in de medische wereld tijdens een pandemie
Er worden steeds meer zendmasten in de brand gezet, en dat is heel gevaarlijk
Deze man heeft de meest uitgebreide privé luchtmacht met o.a 48 straaljagers
Het is een grote blunder als we niet groener uit deze crisis zouden komen
Haar leven in een sekte leek best normaal, dacht ze.
Wat we volgens Vice kunnen leren van pandemieën uit het verleden
Waarom vinden we quarantaine zo moeilijk?
Maak kennis met hanami
Podcasts
De BOOS AntiCoronaDepressiePodcast heeft een speciale gast: Rutger Bregman
Ondernemen in tijden van Corona volgens omstreden ondernemer Erik de Vlieger
Films
De Netflix documentaire LA Originals neemt je mee in het leven van twee kunstenaars die veel artwork voor hiphopartiesten hebben gedaan
Tarantino’s Once Upon a Time in Hollywood is vanaf morgen te bekijken op Netflix
Pathé trakteert iedere dag op een gratis film
Muziek
Buma Cultuur en Sena roepen radiostations op om alleen nog muziek van Nederlandse bodem te draaien
Het album van de week volgens 3voor12
Quarantaine activiteiten
Vijf musea waar je je huis niet voor hoeft te verlaten
Lees de grote klimaatgids van de Correspondent, met daarin concrete klimaattips
De Volkskrant neemt je mee op een kunstzinnig tripje
Tot de volgende week
Hopelijk heb je weer genoten van de nieuwsbrief. We doen met veel liefde ons best om jullie te vermaken! Suggesties voor de nieuwsbrief zijn altijd welkom, we horen graag van jullie. Slide even in de DM op Instagram of stuur ons een berichtje op Facebook. Geniet van de komende week, dan zien we je graag volgende zondag terug.