This Week In Revision #50
Niet zo maar een nieuwsbrief, maar nummer vijftig!
This Week In Revision
Hey!
Hoe is het met je? Vandaag is een bijzondere dag. Dit is namelijk de vijftigste nieuwsbrief! Bedankt aan iedereen die tot nu toe fanatiek heeft meegelezen. Iedereen die nieuw is en voor het eerst de nieuwsbrief leest: welkom. Wij sturen iedere twee weken een leuke nieuwsbrief, met deze week;
Get to know: Teun Krosenbrink
Een terugblik op 50 nieuwsbrieven
Een volkszanger met een wel heel bijzonder verleden
Aan het eind van de nieuwsbrief hebben we zoals elke week een hele reeks interessante artikelen, podcasts, films en muziek die we met jullie willen delen.
Voor nu wensen we je alvast veel leesplezier!
Check ook onze Instagram, LinkedIn en Facebook pagina’s.
Get to know: Teun Krosenbrink
Teun is een 23-jarige kunstenaar. Hij is recent afgestudeerd aan de opleiding Fine Arts aan de Hogeschool voor de Kunst in Utrecht, maar dit zegt eigenlijk niets over Teun als artiest. Zijn kunstwerken doen het woord, maar toch heeft hij de behoefte zijn vingers over het toetsenbord te laten glijden voor Revision.
Ik heb regelmatig contact met Teun over de kunstwereld, aangezien hij er met beide benen in staat. Telkens ben ik te laat op de hoogte van de meest indrukwekkende exposities of bijzondere ontwikkelingen. Daar gaat verandering in komen. Voor Revision gaat Teun zijn verhaal vertellen als jonge kunstenaar in een alsmaar veranderende wereld. Hij zal de lezer op de hoogte brengen van de ontwikkelingen binnen de kunstwereld en toonaangevende exposities met de wereld delen. Op verschillende exposities is het werk van Teun te vinden, of van bevriende kunstenaars. Het is een ding om het verhaal van een kunstenaar te vertellen, maar het is een stuk bijzonderder als de kunstenaar zelf het verhaal vertelt.
50 Nieuwsbrieven, drie lessen.
De nieuwsbrief die je nu voor je neus hebt, is de vijftigste nieuwsbrief die we versturen. Na het versturen van de eerste had ik het euforische gevoel dat we na de eerste tien zondagen al minstens honderd abonnees zouden hebben; na een jaar moesten dat er minstens vijfduizend zijn. Die aantallen hebben we niet gehaald, maar eigenlijk maakt dat helemaal niks uit. Samen met een geweldig team van gepassioneerde schrijvers hebben we tal mooie artikelen en interviews mogen publiceren. Bij het terugkijken op de eerste vijftig nieuwsbrieven hebben we dingen geleerd die ik graag met jullie deel, dus lees mee!
Je kunt het niet alleen
De eerste paar nieuwsbrieven hebben Cedra en ik helemaal zelf geschreven. We werkten erg hard om beide zo veel mogelijk artikelen aan te leveren, maar het was geen duurzame strategie. Al snel waren de ideeën op, gingen we geforceerd op zoek naar nieuwe onderwerpen en begon het plezier van het schrijven ook langzaam maar zeker af te nemen. Dat was het punt dat we om versterking vroegen. Binnen enkele weken hadden we een stabiele groep schrijvers en uiteindelijk zelfs twee eindredacteuren. De nieuwsbrief werd veel diverser en we kregen tal van nieuwe perspectieven. Dan besef je pas wat je met een grotere groep gedaan kan krijgen en dat meer mensen veel meernieuwe ideeën kunnen bedenken. Het bleek dat het samenwerken met anderen een van de beste beslissingen is geweest.
Planning is alles
De eerste 47 nieuwsbrieven zijn allemaal week achter week verstuurd. De hele week was iedereen druk aan het tikken, op zaterdag was de eindredactie en op zondag werd de nieuwsbrief vervolgens verstuurd. Dat ging allemaal prima, totdat de weekenden drukker waren dan gebruikelijk. We begonnen ons af te vragen of het eigenlijk wel noodzakelijk was om iedere week een editie te sturen of dat we de frequentie konden aanpassen. We kozen ervoor om de frequentie aan te passen naar eenmaal per twee weken. We ervaren nu de afgelopen twee weken hoe dat gaat en het is nog even wennen. Zoals we eerder tijdens de aankondiging hebben vermeld, geeft het ons wel de mogelijkheid om groter te dromen en meer te realiseren. We kunnen onze grote plannen langzaam maar zeker in werking zetten en dat is eerlijk gezegd heel erg leuk.
C.R.E.A.M
Wu-Tang zei in een van hun nummers “Cash rules everything around me”, en dat is de harde waarheid. Revision is ooit begonnen als onschuldig project dat ik samen met Annabel langzaam zou ontwikkelen achter de schermen. Toen Cedra eenmaal om de hoek kwam kijken, begon er steeds meer tijd in te zitten en namen we het allemaal weer veel serieuzer. Het verdienen van geld is nooit ons doel geweest en we hebben eigenlijk nooit gedacht over een verdienmodel. We kozen voor een gratis nieuwsbrief en dat bevalt tot op heden wel heel erg goed. We zijn volkomen vrij in de vorm van de nieuwsbrief, kunnen alle schrijvers een platform bieden en hoeven ons aan niemand te verantwoorden.
Tuurlijk, als Revision duizenden euro’s zou opbrengen, zouden we dat kunnen investeren in het betalen van onze schrijvers en op grotere schaal te werk gaan, maar dat is voor nu de werkelijkheid niet. Nu focussen we gewoon op een hele fijne nieuwsbrief, het ontwikkelen van leuke andere dingen achter de schermen en of het ooit een boterham gaat opleveren zien we tegen die tijd wel. Wij zijn in ieder geval gemotiveerd en doen er alles aan om jou te laten genieten van een fijne nieuwsbrief en wie weet over een tijdje veel meer dan dat.
Jij krijgt die lach niet van zijn gezicht
Als je ooit de Nijmeegse vierdaagse hebt gelopen, carnaval hebt gevierd of een stap hebt gezet in een sportkantine, dan moet je het lied Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht van John de Bever vast wel eens gehoord hebben. Ik ben geen groot fan van het genre, dus ik bestempelde John de Bever als een van de vele volkszangers die ons land rijk is. Toen ik naar de meest recente aflevering van de Vice Sports podcast luisterde, bleek dat heel anders te zitten.
Al op jonge leeftijd doet John niets anders dan zingen en voetballen. Hij wordt in zijn tienerjaren opgepikt door Vader Abraham en brengt onder zijn hoede een album uit, genaamd Rozen voor moeder. Vanaf dat moment is zijn carriere als zanger geboren en hij tourt door Nederland als veertienjarige jongen. Het bevalt John wel, maar zijn andere liefde vraagt nog steeds een deel van zijn aandacht. Uiteindelijk staat hij dan ook voor een moeilijk keuze; voetballen of zingen.
Na enig wikken en wegen kiest hij voor het voetballen, waarna zijn korte carrière als profvoetballer begint. Hij komt uit voor FC Dordrecht en maakt zijn debuut in de Nederlandse Eredivisie. Hetgeen waar John bekend om stond is zijn buitensporige gedrag, zo bevestigt ook Hans Kraaij Jr in de podcast van Vice Sports. Hij beschrijft dat John niet wilde trainen en zich niets aantrok van andere spelers, maar wel altijd wist te scoren. Dat scoren ging John wel goed af, maar niet in de Eredivisie. Daar moest hij veel te hard werken en na slechts vijf wedstrijden eindigde zijn Nederlands voetbalavontuur. De Bever vertrekt naar België en speelt daar voor verschillende clubs, maar zijn hart ligt eigenlijk in het zaalvoetbal. Uiteindelijk wordt hij zelfs benoemd tot ‘s werelds beste zaalvoetballer, en dat voor een volkszanger.
Wat ook noemenswaardig is, is het feit dat John de Bever homosexueel is. Dat an sich is het vermelden niet waard, maar hij is wel tot op heden de enige profvoetballer die uit is gekomen voor zijn geaardheid. “Wat kan mij dat nou schelen, ik ben gezond en maak er het beste van” zegt John als hem wordt gevraagd of hij zich ooit druk heeft gemaakt over de mening van anderen over zijn geaardheid. Wat mij betreft is het hoog tijd dat andere voetballers ook open en eerlijk durven te zijn over hun seksuele voorkeuren.
Maar goed, we hebben het wel over een volkszanger en zingen was hij niet verleerd na al die voetbaljaren. In 2006 begint de Bever aan een tweede run in zijn carrière als zanger. Hij kwam in contact met Marianne Weber en al snel was daar zijn grote hit Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht. Zoals John zelf zegt: “Ja, en toen was het klaar he.” Hij begon aan een onafgebroken reeks concerten door heel Nederland en België. Met maarliefst acht albums en tientallen singles is de volkszanger niet weg te denken uit de Nederlandse hitlijsten, maar vooral niet uit de sportkantines. Als je het mij vraagt, is John een ware legende waarvan meer mensen zijn verhaal moeten kennen.
Wat we ook nog met je willen delen:
Artikelen
“Ik blijf kraken totdat ik een woning heb gevonden”
De duistere wereld van SIM-Swapping: bestolen door je eigen telefoonnummer
Het leven van Alfred Nobel: steenrijk en ongehuwd
Een checklist van 43 punten om je school inclusiever te maken
Wat is het alternatief voor het huidige systeem met lange ketens en voedselverspilling?
Er is een revolutie gaande in Kirgizië
Sommige mensen in Nederland staan bij hun geboorte al met 3-0 achter
Hoe is het om uit de kast te komen als lid van een studentencorps
Een fotoserie van zorgverleners geportretteerd als superhelden
Sydney van Hooijdonk over het zijn van ‘de zoon van’
Podcasts
In Amsterdam Zuid was het de Rolexbende die hardhandig horloges roofde
Ruben van der Meer, Tijl Beckand en Ruben Nicolai hebben een podcast en het is hilarisch
Leer van biografieschrijver Annejet van der Zijl en neem risico’s
Films
Een bijzondere documentaire over het grensgebied tussen Mexico en de Verenigde Staten
Een blik in de spionage-staat die Putin heeft gebouwd om zijn macht te behouden
Ga mee in de het leven van een groep dove studenten
Muziek
Hoe moet je in godsnaam artiesten boeken in 2020?
De geheime muzikale geschiedenis van Spinvis
De moeder van Juice Wrld schrijft een open brief aan de wereld ter ere van World Mental Health Day
Tot over twee weken!
Een hele fijne week toegewenst allemaal. Pas goed op jezelf en zorg goed voor elkaar. We zijn weer in een lastige situatie beland, maar we doen het met z’n allen. Wij zijn er over twee weken weer met een fijne nieuwsbrief vol interessante artikelen. Als je dit nou leuk vindt om te lezen, stuur het dan door naar je vrienden, familie of kennissen. Want hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Mocht er iets in onze nieuwsbrief niet kloppen of heb je suggesties - reageer dan even op deze mail of bereik ons via een van onze kanalen: Instagram, LinkedIn en Facebook.